Μόνος μου... εγώ και ο πόνος μου!

Είδα προχτές τον Βουλγαράκη και καθόταν σε ένα καφέ στην Πλάστιγγα μαζί με τον Βενιανό... και πίνανε καφεδάκι... Όση ώρα τους παρατηρούσα... δεν σταμάτησε κανένας να τους χαιρετήσει... Και σκεφτόμουν ότι είναι ο πρώτος... πολίτης των Χανίων. Όλου του νομού παρακαλώ... Πιο σημαντικός από τους δημάρχους... αλλά περνούσε απαρατήρητος. Και δεν είναι κακός άνθρωπος να πεις ότι τον απέφευγαν... απλά δεν τον αναγνώριζαν.
Πως γίνεται βρε Αποστόλη να είσαι 7 χρόνια εκεί και να διαφεντεύεις τις τύχες του νομού μας και να μην είσαι πρώτη φίρμα; Τουλάχιστον να έρθουν να στα χώσουν... κάτι να γίνει. Αν και δεν είναι μεγάλος σε ηλικία... μου θύμιζε μαζί με τον Βενιανό...  κάτι γεροντάκια που κάθονται στο παγκάκι και εξιστορούν τα... νιάτα τους. Τι να πω... ίσως  κάτι δεν έχει κάνει σωστά. Ίσως δεν του δόθηκε
η ευκαιρία να κάνει όσα πίστευε...